طرز شعری درویش حسین واله و بررسی اثرگذاری های وی بر عبدالقادر بیدل

درویش حسین واله هروی شاعری است که از زندگی و آثار او به سبب منتشر نشدن دیوان اشعارش، جز اطلاعات کلی و مختصر، و ابیات پراکنده در تذکره ها و لغت نامه ها مطلب بیشتری در دسترس نیست. باوجود این، یگانه شاعری است که لفظ و معنای اشعار او را شاعر و متفکر شهیر هندی، عبدالقادر بیدل، ستوده است. در این جُستار، پس از معرفی درویش حسین واله و نگاهی به احوال و آثار او، با استفاده از ابیات در دسترس وی در تذکره ها و لغت نامه ها، به ویژه بهارِ عجم لاله تیک چند متخلص به «بهار» و مجمع النفایس سراج الدین علی خان آرزو، به بررسی سبک شعری و تبیین برخی مشابهت های طرز شعری او با بیدل پرداخته ایم. ازآنجاکه واله چند دهه قبل از بیدل می زیسته و پیری او مصادف با نوجوانی بیدل بوده است، و با توجه به دیدارها و ارتباطات این دو، به نظر می رسد که بیدل با مطالعۀ آثار واله و پسند طرز شاعری اش، از او اثر پذیرفته است. این تحقیق ضمن آنکه می تواند یکی از شخصیت های مطرح سبک هندی را بشناساند، یکی از سرچشمه ها و آبشخورهای طرز شعری بیدل را نیز معرفی خواهد کرد.